Verhalenvertellers

Ieder mens is een vat vol verhalen.

Je hele leven lang maak je situaties mee waar je een beleving bij hebt, die indruk op je maken en die je vormen.

Twee schooldecanen kwamen op het idee om leerlingen te zien als ‘verhalenvertellers’ en hen uit te nodigen hun belevenissen te delen. Bijvoorbeeld over een vakantie die indruk op hen gemaakt heeft, of over de inspiratie die ze vinden in een sport, hobby, film, of boek. De kunst is om uit deze verhalen de onderliggende kwaliteiten en het onderliggende verlangen te destilleren.

Het dilemma waar een van de decanen tegen aan liep was om in gesprek te raken met een leerling waar, ogenschijnlijk, weinig van uit gaat, wenselijke antwoorden geeft en de verwachting heeft dat de decaan haar ‘het’ advies geeft voor een vervolgstudie.

Het spel wat wij speelden leverde de decaan op dat een vraag als ‘wat vind je leuk?’ te algemeen gesteld is en weinig oplevert, zeker niet als er ook al geen echt contact is. Sterker, de vraag nodigde  precies dat gedrag bij de leerling uit waar de decaan tegen op liep.

In de rol van leerling kwam ik de kamer van de decaan binnen en werd uitgenodigd te gaan zitten . Op de stoel waar al vele leerlingen, die ook geen idee hadden wat ze wilden, ook al hadden gezeten. Na de inleiding van de decaan, kwam dan de vraag:

 “Wat vind je leuk?”

            Ik voelde letterlijk de energie naar mijn hoofd stijgen, mijn ademhaling hoog in mijn

            borst, mijn ogen naar boven gericht, blik naar binnen. Na lang zoeken naar een

            verstandig,volwassen antwoord, want dat werd kennelijk verwacht, kwam er een

 ingehouden aftastende reactie:      “Misschien iets met mensen, denk ik….”

Dezelfde vraag stelde ik even later, tijdens het terugblikken, aan de decaan: “Wat vind jij leuk?” Daar wist ook zij niet direct een antwoord op te geven. Bij haar gebeurde precies hetzelfde als bij de leerling; haar energie ging omhoog, er moest na worden gedacht, blik naar binnen. De vraag was te koud gesteld. 

Op mijn  uitnodiging  om een vakantie voor de geest te halen waar zij van had genoten, waar zij een bijzondere herinnering aan had, begon ze  spontaan te vertellen. Toen wij het verhaal onder de loep namen werd duidelijk dat de elementen die haar nu nog steeds motiveren om geschiedenis-lerares te zijn in dit verhaal aanwezig waren.

De leerlingen  benaderen als verhalenvertellers, personen die iets te vertellen hebben en in hun verhalen hun verlangens en wensen prijs geven. Wat een mooie uitdaging om daar als decaan mee aan de slag te gaan.